เมื่อฉันและเขาได้ครอบครองค่ำคืนนี้

“

เอ็ดมันห์ให้สัญญาว่าจะปกป้องฉัน จะดูแลฉันอย่างดีราวกับเจ้าหญิงในหอคอย 

เขาไม่เคยโกหก เพียงแค่ปิดบังความจริงบางอย่างไว้เท่านั้น

ความจริงที่ว่า...ฉันได้ตายไปแล้ว และเป็นเพียงซากศพที่ฟื้นคืนจากห้วงนรกอเวจี

”

     ท่ามกลางความมืดครึ้มของสายฝน ความเย็นอันหนาวเหน็บได้กัดกินพื้นที่ผิวหนังของฉัน ทั้งยังแผ่ซ่านและเลาะผ่านจนถึงชั้นแก่นกระดูก

     ภาพทิวทัศน์ตรงหน้าถูกบดบังเพราะร่างของผู้ชายคนหนึ่ง ชุดสูทหรูสีน้ำเงินเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำฝน เส้นผมสีเข้มของเขาเองก็ด้วย มันเรียบลู่ไปตามรูปหน้าปกปิดแววตา กระทั่งฉันเองก็ไม่อาจคาดเดาได้ว่าเขากำลังรู้สึกอย่างไรกันแน่

     ฉันสับสน ทั้งไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง กระทั่งต้องกุมขมับเมื่อความเจ็บปวดผสานความรู้สึกประหลาดบางอย่างได้แล่นเสียดเข้าสู่โสตประสาท คล้ายมีเข็มหลายพันเล่มพยายามแทงทะลุผ่านกะโหลกศรีษะและทำลายก้อนเนื้อด้านในที่เรียกว่าสมอง

     ฉันกัดฟัน จิกเล็บเข้าไปที่แขนข้างซ้ายจนเลือดซิบ สังเกตุเห็นว่าผิวตัวเองนั้นซีดขาวขนาดไหน…มันน่ากลัวราวกับซากศพไม่ปาน

     “คุณจะปลอดภัยเวโรนิก้า” ชายคนนั้นพูด เสียงนุ่มทุ้มรวมกับเสียงของสายฝนทำให้หัวใจของฉันสงบได้อย่างน่าประหลาด เขาพูดต่อพลางเงยใบหน้าของตนให้ฉันได้เห็นเต็มตาชัดๆ

     อัญมณีแซฟไฟร์กำลังเรืองรอง ทว่าด้วยความเศร้าโศก

     “ไม่ต้องทรมานอีกแล้วนะเด็กดี”

     รอยยิ้มโง่ๆและอ้อมกอดอันอบอุ่น ฉันชะงักไม่เข้าใจ…แต่ริมฝีปากที่คิดจะเคลื่อนขยับกลับไม่แม้แต่จะเล็ดลอดเสียงอะไรออกมาทั้งนั้น ราวกับตุ๊กตากลพังๆตัวหนึ่งที่ปล่อยให้เจ้าของเล่นไปมาแม้จะพังไปแล้วก็ตาม

     ลมหายใจอุ่นจรดปลายจมูก เขาจูบตรงนั้นทีนึงขยับขึ้นอีกนิดก็เป็นหน้าผาก

     “ผมจะไม่ปล่อยมือคุณอีกแล้ว”

     เขาลูบเปลือกตาของฉัน เปลี่ยนทิวทัศน์รอบกายให้เป็นสีดำด้วยมือคู่นั้น

ขอบคุณรูปภาพจาก pinterest  

ไรท์เป็นนักเขียนมือใหม่ ภาษาอาจไม่ได้เรื่องบ้าง เพื่อนๆสามารถแนะนำติเตือนไรท์ได้เลยนะคะ ˋ▽ˊ

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีต้นกำเนิดจากความรู้สึกดิ่งของไรท์ค่ะ เริ่มแรกเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบที่แวบไปมาไม่กี่ครั้ง แต่ช่วงหลังๆเริ่มถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆจนไม่รู้ว่าควรระบายออกมาทางไหนดี เลยลองเอามาเรียบเรียงเล่นๆเข้ากับตัวละครลูกรักของเรา(เวโรนิก้า)ดูค่ะ

ใช้หัวข้อที่ว่า “อยากหายไปแล้วเจอโลกใบใหม่ที่มีคนรักเรามากๆแบบนี้บ้างจัง” (ฮา) ก็อะไรประมาณนั้น ดังนั้นถ้าอ่านไปแล้วรู้สึกไม่ชอบหรือเรื่องนี้ดูไม่มีสาระยังไงชอบกล (—ไม่มีสาระจริงๆ) ก็ปิดไปได้ค่ะ เป็นสิทธิของแต่ละคนอยู่แล้วเนอะ ^.^ 

khai dreams ; do you wonder